Geneza utworuWiersz „Na oczy królewny angielskiej” powstał w 1605 roku po podróży, jaką Analiza utworuUtwór Naborowskiego to przykład barokowego konceptu. Posiada on wyszukaną kompozycję artystyczną, jest łańcuszkowym wyliczeniem kobiecych przymiotów zakończonym zaskakującą puentą. Mamy tu do czynienia z wierszem sylabicznym, 13-zgłoskowym, którego harmonijność ulega jednak pewnym zakłóceniom. W tekście pojawiają się bowiem przerzutnie i parentezy (wtrącenia). Dysharmonia ujawnia się również na poziomie składniowym – wiersz składa się z długich, złożonych zdań, w których mamy do czynienia z inwersjami. Poeta potęguje w ten sposób uwagę odbiorcy, a jednocześnie odwzorowuje dysharmonijny porządek świata.

Leksykalna płaszczyzna wiersza skupia się wokół określeń oczu porównywanych do kolejnych tworów natury. Widać tu wyraźną gradację przywoływanych jakości, najpierw mowa jest bowiem o pochodniach, następnie o Interpretacja utworuWiersz stanowi rodzaj wyszukanego komplementu, który realizuje założenia barokowej estetyki. Podmiot liryczny skupia się na jednym elemencie urody angielskiej królewny, a mianowicie – jej oczach, które próbuje porównać do coraz bardziej doskonałych bytów. Żaden z nich nie jest jednak w stanie oddać istoty kobiecego piękna. Mamy tu zatem do czynienia z motywem niedoskonałości ludzkiego języka, jego nieprzystawalności do świata. W tym sensie wiersz